چکیده
فمینیسم مفهومی اجتماعی است و ارائه تعریفی دقیق از آن با توجه به شاخه ها و گرایشهای مختلف آن کاری دشوار است. در مجموع میتوان این جریان را طرز تفکری دانست که حقوق اجتماعی و ی ن را با حقوق مردان برابر میداند و برای تحقق آن از هیچ کوششی فروگذار نیست. به باور نظریه پردازان فمینیستی، سرآغاز این جنبش به قرن هفدهم برمیگردد، ولی حرکت ساماندهی شده آن به قرن نوزدهم در کشور فرانسه بر میگردد که با اعتراض به مردسالاری آشکار حاکم بر اعلامیه حقوق بشر فرانسه شکل جدیتری به خود گرفت. آنگاه با موجهای اول، دوم و سوم خود توانست در جای جای دنیا، هوادارانی را برای خود دست و پا کند. در ایران نیز باید مشروطیت را نقطه اساسی در تغییر نگرش ن دانست. در این زمان، آنان خواسته یا ناخواسته در مسیر دگرگونیهای فرهنگی مغرب زمین و به نوع الگوبرداری از آنها پرداختند. در اواخر دوران قاجاریه، جنبش های نوبنیادی در پشتیبانی از حقوق ن، ایجاد شد و مقاله هایی در ترویج دیدگاههای غربی که به ظاهر در پی واگذاری حقوق برابر به ن بودند، نگاشته شد. ت کشف حجاب از پیآمدهای چنین اندیشه هایی بود که در سال 1317 به بهانه آزاد کردن نیمی از نیروهای انسانی جامعه اجرا شد. پس از انقلاب اسلامی نیز، بعد از رکود 1357، 1361، بار دیگر در سالهای 1361 تا 1367نمایی تازه یافت و گروه های ضد انقلاب به شدت از آن پشتیبانی کردند. ازاین رو، در خارج از ایران نیز، بنیادهایی چون بنیاد پژوهشهای ن ایرانی، روشنگران و مطالعات ن در تقویت این جریان فکری شکل گرفت. هم اکنون نیز این جریان، توسط چهره های شناخته شده گاه و بیگاه جلوه هایی تازه می یابد. به منظور واکاوی و بازنمایی جنبشی فمینیستی در ایران، حجت الاسلام والمسلمین جناب آقای سلمان رضوانی به پژوهش پیش رو پرداخته است. این پژوهش، به نظریه های فمینیستی و افزایش دیدگاه معرفتی نسبت به این جریان ی ـ اجتماعی می پردازد. ازاین رو، با بررسی دقیق پیشینه تاریخی آن، امتداد این جریان را در سالهای اخیر در ایران اسلامی پی خواهیم گرفت. از آنجا که در این نوشتار صبغه رسانه ای نیز دارد، پژوهشگر ارجمند به بررسی اجمالی رابطه فمینیسم و هنر، به ویژه رسانه های تصویری پرداخته و بررسی و تحلیل برخی از شاخص های فمینیستی در برنامه های تلویزیونی را در دستور پژوهش خویش قرار داده اند.
http://pajuhesh.irc.ir/product/book/show.text/page/48/id/1104?search[key]=
درباره این سایت